Lieve Hugo,

Het liefst zou ik ook zien dat er een heel nieuw Nederlands elftal rond Van Persie wordt gebouwd. Die jonkies moeten het gaan doen. Al hoop ik toch dat Sneijder het WK ook gaat halen, al is het alleen maar omdat ik hem zo vreselijk sympathiek vind. In tegenstelling tot Robben. Jij schreef laatst: “Wanneer gaat iemand hem een keer vertellen dat hij moet stoppen met overdreven vallen op het veld?”

Ik vraag me af: wanneer gaat iemand hem vertellen dat hij niet altijd hetzelfde trucje moet doen? Er trapt geen tegenstander meer in. Eerst trekt hij naar buiten. Vervolgens trekt hij opeens (ja, héél opeens) naar binnen en maakt daarbij met z’n armen een soort korte vleugelslagen als een eend die op het water landt. Dan schiet hij, vrijwel altijd mis. Dit trucje is zo verloren-WK-finale-2010. Daar kun je in Rio echt niet mee aan komen.

Misschien kan Robben een leuk dameselftal gaan coachen? Daar zijn vast nog wel speelsters te vinden die hij zijn trucje kan leren.

Het vrouwenvoetbal kan sowieso wat aandacht gebruiken. Hoewel ik dacht dat het daar qua agressie wel meeviel, vloog er tijdens een amateurwedstrijd vorige week een meisje de scheidsrechter aan. Gelukkig werd ze door haar teamgenoten onmiddellijk terechtgewezen.

In diezelfde wedstrijd brak een van de tegenstanders haar hand. Ik stond er ongeveer tien meter van vandaan, maar hoorde de knak op het moment dat ze de grond raakte. Ze werd lijkbleek en gaf geen krimp. ,,Gaat het? Gaat het?” vroegen een hele hoop paardenstaarten die in een halve cirkel om haar heen gingen staan. ,,Ja hoor,” glimlachte ze suffig, ,,niks aan de hand.”

Ik herinnerde me de zwarte vlekken voor m’n ogen toen ik jaren geleden in november op een grasveldje m’n enkelband scheurde. Ik voelde geen kou of pijn, alleen een allesoverheersende misselijkheid.

Het meisje dat haar hand brak – maar dat op dat moment nog niet wist – werd verdwaasd naar de kant begeleid. ,,Ik kan best nog spelen, hoor,” sputterde ze tegen. Maar de wedstrijd werd zonder haar hervat. Toen ik na afloop keek of ik haar nog ergens in de kantine zag, bleek ze al te zijn afgevoerd naar de eerste hulp.

Jij onlangs nog iets gebroken, Hugo? Hoe staan jullie in de competitie?

Lfs, Iris

Lieve Iris,

In een halve eeuw heb ik één gebroken sleutelbeen opgelopen, één gebroken teen en een stuk of drie gebroken harten. Allemaal goed geheeld.

Gemiddeld één keer per jaar verdraai ik mijn knie. Omdat in mijn rechter knie mijn voorste kruisband ontbreekt moet ik in de zaal altijd mijn koppie erbij houden. Heel soms vergeet ik dat. De laatste keer gebeurde dat omdat mijn directe tegenstander na een doelpunt tegen de scheidsrechter zei dat de bal onderweg niet uit was gegaan, terwijl dat wel zo was. Dat gejok leverde zijn team tenslotte de overwinning op.

Dat zal ik nader uitleggen. Bij ons team zeggen we altijd eerlijk of een bal corner of achter is, uit of niet uit – zelfs als de scheidsrechter het niet goed geconstateerd heeft. Het komt vaak voor dat we hem overrulen. In die betreffende bekerwedstrijd hadden we de tegenstander al drie keer een corner ‘gegeven’. Toen zij scoorden terwijl die bal eerst heel duidelijk uit was geweest kwam het er dus op aan: werd onze sportiviteit met gelijke munt terugbetaald? Die scheidsrechter liep na ons appelleren op de doelpuntenmaker toe. Iris, die man zag er beschaafd en slim uit, type systeembeheerder, maar ja, vrolijk jokken hè, ‘nee, scheids echt, hij was niet uit’ en dan naar mij lachen en zeggen ‘het gaat wel om de overwinning hè’. Kotsmisselijk word ik van zo iemand en ik dacht: wacht maar.

Toen ik het misbaksel met bal en al over de zijlijn wilde trappen, hoorde ik dus krak. Ik heb drie weken niet kunnen spelen. Daarna deed ‘ie’ het weer, mijn knie. We staan op drie punten van de koploper.

Ach, Arjen Robben. Hoe vaak Van Persie niet vrij staat en de bal toch niet krijgt van hem. Ik las zaterdag in onze krant dat Robben vindt dat hij helemaal niet egoïstisch is. Hij geloof het echt. Geen greintje zelfkennis, zo’n jongen. Ik snap niet dat Van Gaal zo’n speler meer krediet geeft dan een ander. Potentiële splijtzwam als hij op het WK op de bank komt te zitten, let maar op. Voelt zich groter dan collega’s, voelt zich groter dan Oranje. Geef mij die Boëtius van Feyenoord maar. Even snel als Robben, een uitgebreid arsenaal passeerbewegingen, kan ook een doelpuntje maken en, wat hem beter maakt, hij is niet blessuregevoelig en wél tweebenig. Ik heb er alle vertrouwen in dat Van Gaal op tijd het licht zal zien.

Hartelijks, Hugo