Lieve Hugo,

Nee, er waren geen camera’s bij toen ik Ronaldo ontmoette. Hij liep gewoon ontspannen te joggen over de boulevard. Of nou ja, ontspannen. Hij is natuurlijk nog steeds bezig met een afvalrace.          

Later vroeg ik mezelf af hoe groot de kans is om zo’n voetballegende tegen te komen. Er wonen ongeveer 200 miljoen mensen in Brazilië en dan uitgerekend Ronaldo tegen het lijf lopen, die officieel niet eens in Rio woont, is natuurlijk uitermate klein. Ik heb vaker dit soort dingen en zie dat dan als tekenen van het universum. Niet veel mensen weten dat ik eigenlijk heel bijgelovig ben. Als kind had ik het al, maar sinds de aanslagen in Londen in 2005 is het alleen maar sterker geworden.

Ik was daar destijds voor een cursus en mijn appartement bevond zich om de hoek bij metrostation King’s Cross, waar op 7 juli een paar bommen afgingen. Iedere dag nam ik vanaf dat station met een Britse studiegenoot een metro richting het centrum. Juist op de ochtend van de aanslagen voelde ik me niet lekker en sliep ik door mijn wekker heen. Dat overkomt mij nooit. Pas een uur later werd ik wakker en toen ik naar buiten ging zag ik even verderop een uiteengereten dubbeldekkerbus met nog niet geborgen slachtoffers. Een traumatisch beeld.

Pas een dag later kreeg ik de Britse studiegenoot eindelijk via de telefoon te pakken. Hij had in één van de getroffen metro’s gezeten, maar in een wagon die relatief gespaard was gebleven. Hij had slechts wat verwondingen aan zijn linkerarm. Ik herinner me nog goed hoe hij klonk. Compleet in de war. Sindsdien reis ik niet graag meer met het openbaar vervoer. En geloof ik in bovenaardse krachten.

Waar ik me altijd enorm aan erger is dat dit in Nederland nauwelijks serieus wordt genomen. Zeker niet als je wetenschappelijk geschoold bent. Op mijn studie keken mensen me altijd verbijsterd aan als ik vertelde dat ik wel eens tarotkaarten liet leggen. Hoezo, denk ik dan. Nee, jij bent lekker normaal met je vierjarig onderzoek naar een Pools voorzetsel.

Maar wat zal het universum nu bedoeld hebben met Ronaldo? Misschien dat ik ook met een afvalrace moet beginnen? Zodat ik gewoon in een Braziliaanse string hetstrand op kan? Dat zal het wel zijn.

Iris

Lieve Iris,

Jij denkt werkelijk dat Iets of Iemand jou in Londen in 2005 heeft gespaard voor een ernstig ongeluk hè. Waarom zou jij voor Het Noodlot behoed moeten worden? Ben jij dan zo bijzonder, Iris Koppe? Moest jij gespaard worden omdat je nog een Heilige Missie te verrichten hebt? Waaruit bestaat die denk je? Alle hondenpoep Amsterdam uit? De Grachtengordel autoluw? Of ga je jouw volgelingen in Nederland dat in 2017 wordt getroffen door de grootste watersnood sinds de ijstijd naar de top van een berg leiden? Veel succes.

Doe even normaal joh. Kijk nou even om je heen. We zijn met zeven miljard. Het is druk. Er gebeuren ongelukken. Heel af en toe laten godsdienstwaanzinnigen, mensjes die net als jij geloven in Iets of Iemand, een bom ontploffen. Het zou pas bijzonder zijn als je wél gewond was geraakt, Iris. Die kans is namelijk oneindig veel kleiner.

Weet je wat ongelofelijk was geweest? Als jij Ronaldo op een vrouwentoilet in een barretje in een sloppenwijk was tegengekomen in plaats van op een terrasje in een rijk stukje Rio. Heb jij wel eens van toeval gehoord? Ik zal je een geheimpje vertellen. Toeval bestaat. Krankzinnig toeval ook.

De grootste treinramp van Nederland, die in Harmelen, bleef mijn jonge vader bespaard omdat hij te laat kwam, iets dat nooit gebeurde. ‘Pure mazzel,’ zei hij altijd.

Vrijheid blijheid hoor, maar iemand met een goed stel hersens, wetenschappelijk geschoold, zou niet moeten geloven in, hoe zei je dat, eh ‘tekenen van het universum.’ Ik lees ook: ‘ik geloof in bovenaardse krachten.’ Doe even normaal joh.

Ik vind het getuigen van arrogantie. Je meent dat Iets of Iemand jou uitverkoren heeft.Daarmee zeg je: ik behoor niet tot het plebs. Ik ben heeeeeeel bijzonder. Zeg Iris, compassie met mensen die minder fortuinlijk zijn, de Afrikaanse zuigeling die haar eerste verjaardag niet haalt, een in Noord-Korea levende familie die in ballingschap leeft, afijn, je kunt het zelf allemaal wel verzinnen; probeer dat eens op te brengen.

Geloven, het woord zegt het al. Dat deden ze in de Middeleeuwen. Het gaat om weten, Iris. Wakker worden, meissie. En zo niet, even goede vrienden. Hoe meer contrasten, hoe fijner deze stukjes zich laten schrijven.

Hartelijks, Hugo