Lieve Hugo,

Waarom ben je zo in de aanval de laatste tijd? Ben je ergens gefrustreerd over?

Ik vind het niet erg om aangepakt te worden, maar dat je gaat lopen klagen over een jonge schrijver (net 28) op het Boekenbal vind ik een beetje sneu. Die arme schat had net allemaal slechte recensies te verstouwen gekregen, weet uit verlegenheid niet wat hij moet zeggen en krijgt dan ook nog de rug van Hugo Borst te verwerken. Waarom?

Schrijvers moeten elkaar een beetje helpen. Althans, als je de literatuur een warm hart toedraagt. Als je alleen maar uit bent op eigen succes, dan is het logisch dat je collega’s als concurrenten ziet en krijg je borstgeroffel.

Ik vond het leuk om te zien dat er zoveel jonge auteurs op het Bal waren. Al is natuurlijk lang niet iedereen even getalenteerd en moeten sommigen er nog achter komen dat je met één boek nog geen schrijver bent. Lachwekkend is het om net gedebuteerden als een soort Mulisch te zien rondlopen; donker colbertje, gestreepte broek eronder, neus omhoog en dan natuurlijk met een glas wijn op de juiste trede van de trap gaan zitten. Neerkijkend op de rest van het galavolk. Ik zag ze, Hugo! Gênant!

Nee, jonge schrijvers moeten hun plaats kennen in de literaire hiërarchie, en anders liefdevol gecorrigeerd worden. Ze hoeven nu ook weer niet meteen met de grond gelijk gemaakt te worden.

Ik ken een schrijver –  mijn leeftijd – die nooit meer een letter op papier heeft gezet nadat Max Pam over hem schreef: “Hij moet eerst maar eens behoorlijk spuiten & slikken, mislukken als kunstenaar en talloze meisjes (en jongens) neuken op een afgetrapte zolder voordat hij zich weer met literatuur kan gaan bezighouden.”

Daar ben je dan mooi klaar mee. Zonde, want misschien was dit nu net wél een nieuwe Mulisch. Een schrijverschap in de knop gebroken.

Ik heb zelf één keer een hele slechte recensie gehad en was daar ongeveer tien minuten behoorlijk verdrietig van. Daarna kreeg ik medelijden met de zure recensent. ‘Hij is gewoon te oud voor het boek,’ dacht ik, ‘hij snapt het niet.’ Toen was het ook meteen over.

Jij trekt je kritiek wel altijd erg aan, hè Hugo? Jij flipt dan toch meteen de pan uit?

Lfs, Iris

Lieve Iris,

Ik schrijf geen fictie, ik ben geen ingezetene van de literaire wereld. Non-fictie heeft weinig pretenties en is meer journalistiek dan literatuur en de mensen die dat prachtige genre recenseren zijn niet zo meedogenloos als de Max Pammetjes van jouw wereld. Ik ben in recensies nooit gekielhaald en dat komt vooral omdat ik nooit rotzooi inlever. Als het er echt op aankomt komt er een grenzeloze eerzucht bovendrijven, ik verbied mezelf om door mijn ondergrens te zakken.

            Ik vind het zo schattig dat je het wéér opneemt voor een schrijver van De Bezige Bij, jouw uitgeverij. Je deed dat al eens met Ramsey Nasr. Je bent een loyaal mensch, Iris Koppe. Maar neem je het op een dag ook eens een keertje op voor de man die je salaris altijd op tijd betaalt?

Ik heb helemaal niets tegen schrijver Daan Heerma van Voss, want over hem hebben we het. Die jongen heeft vorig jaar een prachtig verhaal geschreven over Christian Vieri voor Hard gras. Op het Boekenbal deed hij, al of niet onder invloed, een beetje raar toen zijn vriendinnetje met me stond te praten. Ik heb ‘m geen kopstoot gegeven maar negeerde zijn provocatie. Sonst noch etwas?

Zeg Iris, waarom noem je nooit namen? Je beschrijft indringend de pedanterie van Mulischklonen op het Boekenbal, maar ik wil namen en rugnummers. Zwijgen, ligt dat besloten in je zachtaardige gemoed? Ontbreekt bij jou altijd het wraakzuchtige dat Max Pam drijft?

Ik ben benieuwd naar de naam van de auteur die hij als een walnootje in een notenkraker vermorzelde. Toch snap ik het niet. De zinnen die jij citeert moeten juist een stimulans zijn om door te gaan. Je laat je toch niet de wedstrijd uitschoppen door een recensent? In dat geval hoort het beste (slechtste) in je boven tekomen, je gaat wraak nemen met een verpletterend tweede boek. Nog beter is natuurlijk je schouders er over ophalen en op intrinsieke kracht een meesterlijk volgende boek schrijven.

Vanavond Oranje. Wesley Sneijder doet weer mee. Ik ben ontzettend nieuwsgierig of hij het WK in Brazilië gaat halen. Mooie voetballer maar ik heb de indruk dat hij flink over zijn hoogtepunt heen is. Over een jaar zit er nóg meer sleet op. Ik zie eerlijk gezegd ook liever een heel nieuw, jong elftal rond Robin van Persie worden gebouwd. De bondscoach moet louter met jonkies werken. Van mij mag hij zelfs Arjen Robben thuislaten. Grote speler maar zo verschrikkelijk egoïstisch. Wat vind jij?

Hartelijks, Hugo