Lieve Hugo,

Vorige week is het e-book verschenen van mijn tweede roman ‘De man met de schaar’. Dat is leuk, al vind ik zelf de papieren versie beter. Het hoort er tegenwoordig bij: een roman moet ook leverbaar zijn voor mensen met een e-reader.

Ik zou zelf niet zo snel beginnen aan zo’n apparaat, omdat ik al zoveel tijd achter het beeldscherm doorbreng en elke mogelijkheid om dat niet te hoeven met beide handen aangrijp. Ik hou van tastbare zaken; een papieren krant, een beduimeld boek en een man van vlees en bloed, geen geflirt via internet. Facebooken doe ik wel, maar met mate. Tijdens het schrijven van ‘De man met de schaar’ stond ik ongelooflijk sceptisch tegenover Facebook en dat zie je ook in het boek terug. Ik vond het toen een medium waar men elkaar voortdurend liep voor te liegen. Maar nu, bijna twee jaar later, kijk ik er anders naar. Ik ben het meer gaan waarderen. En daarbij, in het echte leven loopt iedereen zich ook beter voor te doen dan hij eigenlijk is.

Toch zijn er nog genoeg dingen waar ik me aan erger. Warrig en onjuist taalgebruik bijvoorbeeld. Of mensen die merken of bedrijven liken. Het toppunt zijn personen die cryptische onheilsberichten plaatsen om bezorgde reacties te ontlokken. Mijn kat heeft nu trouwens een eigen fanpagina op Facebook. Hij woont bij m’n vader, maar zo weet ik toch een beetje wat hij aan het doen is. Mijn zwager houdt zijn wel en wee namelijk nauwgezet bij. Zo weet ik dat de kat op dit moment ook aan een roman schrijft: ‘vijftig pootjes grijs’ en daar zie ik regelmatig statusupdates van voorbij komen. Soms zie ik hem languit op de verwarming liggen en dan staat erboven: hard aan de slag #thuis. Of hij ligt te slapen op een laptop, #geenwritersblock. Ik hoef mijn oude huisdier nooit te missen.

Een lastig punt zijn nog steeds ouders op Facebook. In mijn vriendengroep zijn twee stromingen: degenen die hun ouders zonder enig probleem toelaten en degenen die hun koste wat kost weren uit al hun sociale media. Ik behoor tot die tweedestroming.

Jij Twittert en Facebookt niet, hè Hugo? Waarom eigenlijk niet? Dan zal je wel veel tijd over hebben.

Lfs, Iris

Lieve Iris,

Ik wil zo min mogelijk prikkels, het is me al druk genoeg. Aan twitter ben ik daarom niet begonnen. Is voor mij ook een levensgevaarlijk medium. Ik wil nog wel eens primair reageren, dat zou onmiddellijk reacties oproepen, dan moet je daar weer op reageren. Pfff, allemaal gedoe, Iris.

Ik heb niks tegen Twitter trouwens. Verdomd handig als je wat te verkopen hebt of je naam weer eens onder de aandacht wil brengen. Ik begrijp de beweegredenen. Misschien moet ik er ook wel aan meedoen, want eind van het jaar komt mijn nieuwe boek uit. De uitgever zal het prettig vinden als ik straks ga twitteren en met mijn kop op tv kom. Misschien maak ik tegen die tijd wel zin, maar ik verheug me daar totaal niet op. Omdat alles in soundbites moet, in 140 leestekens.

Ik pleit voor nog rigoureuzere publiciteit, Iris. Wat dacht je van blanco twitteren? Of aanwezig zijn in een tv-show maar helemaal niks zeggen. Borst zijn nieuwe boek is uit en hij zit aan bij Pauw & Witteman, hem wordt niks gevraagd, hij zegt niets. Zo gek is dat niet. Het is slechts een kleine stap verder dan het uitbraken van oneliners. Minimalisme in de media, zou het werken?

Facebook, nee, doe ik ook niet aan. Het heeft voordelen begrijp ik van bekenden. Ze houden er afspraakjes aan over, die soms leiden tot avontuurtjes. Flirtbook zou je het kunnen noemen.

Hoe zit het trouwens met het Luisterboek, Iris? Ik hoor daar niet veel meer over. Een paar jaar terug las iedere schrijver vanaf cd zijn boek voor. Ik heb ook wel eens een uitnodiging gehad om in een studio te komen inspreken. Ik was er te luivoor. Bovendien vind ik dat alleen mensen met heel mooie stemmen dat zoudenmoeten doen. Reve en Wolkers zijn bewaard gebleven gelukkig. Ik wacht nog op een voorgedragen boek van Marcel van Roosmalen, die man heeft de mooiste stem van Nederland. Toen we eens met Hard gras optraden in Limburg viel ik tijdens zijn bronstige voordracht eventjes in slaap, ik schrok wakker van gelach.

Heb jij wat met stemmen? De eerste stem die ik bewonderde was die van mijn moeder. Zij las prachtig voor.

Wie las jou voor vroeger? Je vader of je moeder?

Hartelijks, Hugo