Lieve Hugo,

Zo langzamerhand komt de vakantie in zicht. Nadat Nederland wereldkampioen is geworden – en na de grachtentocht en de huldiging – stap ik meteen in het vliegtuig.

Al jaren ga ik iedere zomer naar Rusland. Op de één of andere manier kom ik daar altijd ontzettend tot rust terwijl het er tegelijkertijd absoluut niet saai is. Het surrealisme is er namelijk aan de macht. Dat zorgt voor een hoop avontuur.

Natuurlijk vind ik het ook vreselijk dat Poetin de duimschroeven voor de bevolking steeds verder aandraait. Afgelopen week heeft hij trouwens meer dan driehonderd journalisten onderscheiden voor hun ‘objectieve berichtgeving’ over de situatie rond Oekraïne. Over surrealisme gesproken.

Maar het is voor mij geen reden om niet te gaan. Juist nu is het belangrijk om Rusland te bezoeken. Al is het alleen maar om te zien dat er ook normale mensen wonen die gewoon naar hun werk gaan, feesten en verliefd worden. Rusland is niet het Kremlin.

Dit jaar ben ik van plan om vanuit Sint-Petersburg de trein naar Moermansk te nemen, richting de Witte Zee. Daar ligt de provincie Russisch Karelië.

In deze streek – met overal berkenbossen, struiken vol wilde frambozen, meertjes en rivieren – schreven grote Russische schrijvers, zoals Aleksandr Koeprin, hun romans. Zomers gaat de zon er nauwelijks onder en zit je een groot deel van de nacht in de roze schemer. Verder leven er een heleboel muggen, rendieren en, jawel, bruine beren. Mijn reisorganisatie biedt dan ook een heuse berensafari aan.

In de Russische brochure die ik heb ontvangen staan verschillende tips hoe je het best met een beer kunt omgaan. Als je niet onder begeleiding op berenexpeditie bent, bestaat er ook een kans dat je per ongeluk een beer tegen het lijf loopt. Wat doe je dan? Volgens de brochure moet je eerst diep ademhalen en dan, heel rustig, in foetushouding op de grond gaan liggen.

Ik heb dit nu een paar keer geoefend en hoewel ik het niet graag over mezelf zeg, vind ik dat ik het erg goed kan. Zie hier het resultaat van jarenlange yogaklasjes. Vraag is natuurlijk of het me ook lukt om zo rustig te gaan liggen als ik opeens een bruinharige poot op het picknickkleed zie verschijnen.

Wat zijn jouw plannen voor deze zomer?

Lfs, Iris

Lieve Iris,

Ik ga eerst 32 dagen non-stop werken voor de NOS. Als Oranje na een week of twee wordt uitgeschakeld door Brazilië gaan collega Henry Schut en ik gewoon dapper door. Als Brazilië tenslotte wereldkampioen is geworden ga ik niet op berenexpeditie maar vlieg naar Portugal, het land van de grote Cristiano Ronaldo. In de Algarve ga ik tien dagen op mijn luie reet liggen met een stapel boeken binnen handbereik.

Wat bezielt je toch, Iris Koppe? Heb je eindelijk weer een leuke vriend, ga je in je eentje een Russisch bos in waar het sterft van de bruine beren. En dan denken dat een bruine beer je, mocht je oog in oog met zo’n gigantisch beest komen te staan, ongemoeid laat omdat je in de foetushouding ligt. Dat doet me sterk denken aan de brochures die de overheid in de jaren vijftig verspreidde bij geval van een atoomoorlog. Je moest dan onder de tafel gaan zitten.

Jij bent een mengeling van bravoure en grenzeloze naïviteit. Er gaat een onweerstaanbare charme vanuit, maar hoe eindigt jouw leven? Zijn er al niet genoeg jonge vrouwen in enge landen met uitgestrekte bosgebieden verdwenen in 2014? Ik zou je missen, Iris. Ik doe tijdens onze correspondentie wel eens lelijk tegen je, maar was sich liebt dan neckt sich. Voor de zekerheid ga ik wel op zoek naar een nieuwe duo-partner voor deze kroniek.

Zeg, heb je Louis van Gaal nog op tv gezien? Toen ik onze bondscoach zo bezig zag kreeg ik veel zin in het Nederlands elftal. Op het trainingsveld was Louis veeleisend en geestdriftig, tegenover de journalisten idem dito.

Het allereerste dat ie tegen de BBC zegt: ‘Dat is een domme vraag!’ Stampvoetend, borstroffelend komt hij Engeland binnen. De hork. En altijd maar het woord ‘dom’ gebruiken. Flikt hij bij Truus ook vaak, zelfs in het bijzijn van anderen, meestal als hij een borrel op heeft. Erg vernederend voor zijn vrouw.

Toen ik de beelden voor de tweede keer zag moest ik aan André van Duin denken. Die zegt in mijn boek stellig dat Louis het erom doet. Van Gaal acteert, beweert Van Duin. Van Gaal neemt ons allemaal in de maling. Van Gaal provoceert constant. Maar tegen een deftige meneer (want dat is de BBC) zeggen dat ie dom is, je moet het maar durven. In Manchester, in Engeland, hebben ze er straks een attractie bij.

Fijn weekend,

Hugo