Lieve Hugo,

Ik vind het vreselijk om te moeten bekennen, maar ik ken ook geen vrouwen die zo kleurrijk zijn als Van Dis, Van Rossem, Fortuyn, Van Gogh, Wolkers, Reve of Büch.

Er zijn overigens wel vrouwen die kleurrijk kunnen vertellen. Hoewel de meeste vrouwen multitaskers zijn, gaan hun passies vaak maar over één ding. Reizen, koken, dans of literatuur. Niet zoals dat bij Büch het geval was over een breed scala aan onderwerpen: van Goethe tot eilanden en uitgestorven vogels.

Bij vrouwen wordt de passie ook altijd direct weggemoffeld met een schuldgevoel en een verontschuldiging. “Sorry hoor, dat ik nu alweer zo lang aan het woord ben.”

Verder is het grote talent van vrouwen dat ze vooral heel gepassioneerd over hun man kunnen praten. “Hij is zo’n geweldige voetballer en ook nog een mooi mens.” Jaja, prachtig allemaal, maar wat vind je zelf eigenlijk leuk? Het is het grote drama van de vrouw: altijd aanpassen en altijd iedereen willen pleasen.

Ik zeg niet dat dit de schuld van de man is, hoor! Nee, wij vrouwen doen dat zelf en we zouden er eens mee op moeten houden.

Weet je wie trouwens wel een kleurrijke vrouw is? Tanja Nijmeijer. Jammer dat ze waarschijnlijk nooit meer terug komt naar Nederland, maar van die schaamteloze geestdrift en hartstocht zouden andere Nederlandse vrouwen best iets kunnen leren. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik keur haar FARC-avonturen absoluut niet goed. Maar het zou zo heerlijk zijn als iemand zoals zij met witte handschoentjes en bijzondere slangeneieren uit de jungle aanschuift bij Pauw&Witteman. Een gemiste kans dat we haar met al die onbeheersbare passie niet voor een andere zaak hebben kunnen inzetten. Daar zit ze dan in die onoverzichtelijke Colombiaanse boerenstrijd.

Moet je voorstellen, Hugo, dat Tanja bij de CPNB was ingezet om het Nederlandse boek te promoten. Of als fanatiek Rayon-hoofd aan de slag was gegaan. Ja, met Tanja was die Elfstedentocht vast wel doorgaan! Die kan risico’s natuurlijk veel beter inschatten dan één of andere zelfingenomen Fries. Zij had de tocht er zeker doorheen gedrukt.

Ik heb trouwens laatst zo heerlijk geschaatst op een ijsbaan in Amsterdam-Oost. Voor mij, in het ochtendzonnetje, reed een schoolklas meisjes met hoofddoeken. Het was prachtig gezicht. En van dat geluid van krassende ijzers werd ik helemaal gelukkig.

Liefs, Iris

Lieve Iris,

Van het beeld van schaatsende meisjes met hoofddoeken word ik ook hartstikke vrolijk. Om Tanja Nijmeijer moet ik alleen smakelijk lachen. Ik zou haar niet kleurrijk willen noemen. Wel naïef. Grenzeloos naïef in haar geval.

Die griet is een karikatuur joh. In haar studietijd heeft ze boeken over Che Guevara gelezen en toen sloeg haar fantasie op hol. Dat is niet erg, zo kan dat gaan als je 19 bent, maar het moet overgaan. Als je je op je 24^ste aansluit bij een terreurorganisatie ben je niet goed snik. Nu is ze 34 jaar en zegt nog steeds te geloven in de strijd van de FARC. Tja. Ik zal niet beweren dat Colombia El Dorado is, maar het feit dat de FARC geen enkel draagvlak (meer) heeft onder de bewoners van dat land zegt genoeg. De FARC is in Colombia wat de Rote Armee Fraktion (RAF) in de jaren zeventig in West-Duitsland was. Ik zie overeenkomsten tussen Tanja Nijmeijer en Ulrike Meinhof, die ook uit goede kringen kwam.

Zou ze zelf doorhebben dat ze door de leiding van FARC wordt gebruikt om internationaal sympathie te kweken? Als buitenlandse idealiste en als vrouw niet te vergeten.

Ze rechtvaardigde haar strijd gisteren door op te merken dat ze anders een gescheiden moeder van drie kinderen in Nederland was geweest. Alsof daar iets mis mee is. Daaruit merk je op dat het haar ook te doen is om op te vallen. Ik twijfel of haar idealen 100 procent echt zijn.

Wel schattig dat ze een dagboek bijhoudt. Niet zo slim alleen om dat buit te laten maken door het Colombiaanse leger. Lelijke dingen schrijven over je meerderen, tja, dat gaat er bij die male chauvinist pigs van de FARC natuurlijk niet in. Toen haar ontboezemingen uitlekten waren de heren op hun pik getrapt. Ze moest zelfs voor het gerecht van de FARC verschijnen. De doodstraf bleef uit.

Ik weet wel waarom. Tanja Nijmeijer heeft één sterke kant. Ze is nymfomane. Logisch dat ze haar niet doodschoten. In de jungle kunnen de guerillastrijders er overheen. Het wachten is op de pornofilm Ontembare Tanja, het junglemeisje met bijrollen voor Ron Jeremy en Rocco Siffredi die ondanks hun ‘blaffers’ van 25 centimeter Tanja niet klein krijgen. Tegen haar libido kunnen ze niet op…

Eh, sorry, Iris. Nu slaat mijn fantasie even op hol. Tja, het blijft natuurlijk wel een lekker wijf.

Hartelijks,

Hugo