Lieve Hugo,

Hoeveel euro zei je nou dat zoonlief met Oud&Nieuw de lucht in had geschoten? Was het het waard? Kwam de hele buurt kijken naar jullie show? Heb je street credits opgebouwd?

Ik heb dit jaar niks afgeschoten. Op de een of andere manier had ik geen zin in lawaai. Ik was ook wel klaar met die feestdagen. Het lijkt wel alsof het er ieder jaar meer worden. Daarbij geldt ook het aloude adagium: ‘familie met mate’. Daar moet ik me beslist aan houden anders gaat het mis. Eigenlijk is het onverantwoord om drie kerstdagen te hebben, plus vier vrije dagen waar je niks mee kan, plus een jaarwisseling. Achter elkaar! Dat is topsport. Dat is finale Champions League.

Maar goed, ik ben op Oud&Nieuw wel nog naar een huisfeestje gegaan. Met de auto. Dat is makkelijk, want zo kon ik ook niet te veel drinken. Ik heb wel eens een oudejaarsfeestje bij mij thuis gehad waar ik me niets meer van kan herinneren. Ik was de hele dag zo druk met voorbereiden dat ik ’s avonds vergat te eten. Daardoor lag ik na een paar glazen wijn al onder tafel en ben ik maar in bed gaan liggen. Ik weet nog vaag dat ik erg misselijk was en dat er een vriend naast me kwam zitten met een pan op schoot. Er schijnt die avond van alles gebeurd te zijn, maar dat heb ik dus niet meegekregen. Ik ben in een diepe slaap gevallen. Toch zonde. De volgende ochtend zag ik een woonkamer vol lege flessen en half opgegeten appelbeignets waaraan je de gebeurtenissen van die avond zou kunnen reconstrueren. Althans, als je een Sarah Lund bent, de Deense politie-inspecteur uit The Killing. Helaas was ik dat toen niet, dus heb ik met behoorlijk wat belletjes navraag moeten doen over het verloop van de avond.

Sindsdien beleef ik Oud&Nieuw zonder champagne. En dus ook zonder vuurwerk. Tsja, en dan heb ik ook nog eens allemaal macrobiotische vrienden, die volgens het caveman-dieet leven. Kort door de bocht betekent dat een rijkelijk gevulde spijzentafel met noten, zaden en bessen. Zoals men een feestje vierde in het Stenen Tijdperk. Een oliebol met suiker is natuurlijk uit den boze. Kortom, maandag had ik een gezellige avond, maar dat het Oud&Nieuw was heb ik nauwelijks gemerkt.

Liefs, Iris

Lieve Iris,

Ja dank, jij ook een gelukkig en gezond 2013.

Ik werd gisteren, Nieuwjaarsdag, vroeg in de middag wakker met stekende maagpijn. Dat was niet zo raar. Voordat ik om vijf uur in bed stapte had ik een rijk gevulde kom erwtensoep soldaat gemaakt. Mijn buurman P. die voor De Telegraaf schrijft maakt een erwtensoep die rustig culinair erfgoed zou kunnen zijn. Daarvoor at ik vijf oliebollen, een stuk of 20 dropjes, een heerlijk frisse huzarensalade in de geest van mijn vader zaliger, gemaakt door mijn broer, diverse toastjes met vette Franse kazen, een paar handjes noten, een Indisch gehaktballetje van C1000, ik dronk een cappuccino, een kop koffie, vijf glazen Coca Cola en één glas champagne. Terwijl ik dit schrijf voel ik de boel gisten in mijn maag.

Zoonliefs vuurwerk was ronduit sensationeel, Iris. Hij spaart er heel het jaar voor, met de hoeveelheid kruit zou hij Arno Bonte, de voorman van de antivuurwerklobby, kunnen opblazen – en heel diens pietluttige GroenLinks erbij. Het mooiste is om zoonlief te zien exploderen van opwinding als de boel direct na twaalven de lucht in gaat. Sommige mensen bedankten voor de vuurwerkshow.

Omdat hij zijn vuurwerklont was vergeten moest ik een dikke sigaar aansteken. Om die brandende te houden moest ik er een uur flink aan trekken. De combinatie dikke sigaar, vijf oliebollen en die heerlijk frisse huzarensalade is niet ideaal, Iris. Daar is de basis gelegd voor een gruwelijke misselijkheid. Die erwtensoep erna was natuurlijk dom, maar zeg jij nee tegen een buurman die voor De Telegraaf schrijft?

Mijn probleem is dat ik niet kan overgeven. Kun jij dat? Vingers achter in de keel en kotsen maar. Ik durf mezelf best moedig te noemen, maar dat lukt me nooit. Zo werd het een doorwaakte nacht. Ik dacht ook steeds aan wat ik allemaal moet doen in 2013 en zo werd ik steeds badend in het zweet wakker. Een heel matig begin van het nieuwe jaar, dat mag ik toch wel stellen.

Ik las de naam Sarah Lund in je stukje. Jij kijkt dus ook naar The Killing. Ik heb van series 1 en 2 genoten en heel gauw gaat serie 3 in de DVD-recorder. Is ze niet briljant? Met die malle trui van haar.

Nou, ik duik mijn mandje weer in, meissie. Lees je vrijdag wel weer.

Hartelijks,

Hugo.