Lieve Hugo,

Door onze correspondentie over de film Nymphomaniac moest ik denken aan het reisje dat ik vlak voor Oud&Nieuw maakte naar Hamburg. Ik was overgehaald door een vriendin, die meende dat deze Duitse stad tegenwoordig erg hip en trendy was.

Maar al meteen na aankomst voelde ik iets dat ik wel vaker voel bij havensteden: er hing iets onbestemds in de lucht.

Daags van tevoren had ik van verschillende kanten de vraag gekregen of ik ‘De Reeperbahn’ zou gaan bezoeken. Ik had dit woord nog nooit gehoord, maar het bleek een 930 meter lange straat vol erotische nachtclubs en tippel- en raamprostitutie. Volgens mijn reisgids was er ook een zijstraatje waar geen vrouwen mochten komen. Maar toch was de Reeperbahn, volgens ditzelfde gidsje, ook een must see voor vrouwen!

M’n vriendin en ik besloten een kijkje te gaan nemen. Een taxi zette ons af aan het begin van de straat en we vielen meteen met onze neus in de boter. Vlak voor ons werd een bewusteloze man op een brancard uit een erotische dancing gedragen. We liepen er met een boogje omheen terwijl er ondertussen aan onze jas werd getrokken of we alsjeblieft een discotheek binnen wilden komen. “Vrouwen gratis,” riep een man, “inclusief twee drankjes!”

Het was behoorlijk druk op de Reeperbahn met veel slenterend publiek en af en toe, midden op de stoep, een zwerver op een stuk karton. In de verte was het aanhoudende geluid van sirenes te horen. De erotische barretjes met knipperende neonverlichting werden afgewisseld met fastfoodrestaurants. Daarboven dichtgetimmerde ramen. Het deed op de één of andere manier allemaal erg jaren zeventig aan. Ik probeerde een naderend gevoel van droefheid tegen te houden, maar er was geen ontkomen aan.

We vluchtten een zijstraat in en gingen bij een Italiaans restaurant naar binnen. Gerecht van de dag: pizza maffia. Bedekt met dertig stukjes pittige salami. Natuurlijk namen we die.

Hierna liepen we nog een laatste rondje door de buurt. Het was inmiddels gaan regenen en we besloten een taxi terug naar het hotel te nemen. Net toen we warm op de achterbank zaten, arriveerde er vier politiebusjes. Er sprongen tientallen agenten uit. “Opstootjes zijn hier elke avond,” stelde de taxichauffeur ons gerust.

Voorlopig sla ik havensteden even over. Behalve als jij me weer eens uitnodigt om naar Rotterdam te komen natuurlijk.

Iris

Lieve Iris,

Een havenstad is pas een echte havenstad als er een Reeperbahn’ te vinden is. Rotterdam had begin 20^ste eeuw de Zandstraat, een buurtje dat door de vader van de pas overleden acteur Cees Brusse op sublieme wijze is beschreven. Probeer via een antiquariaat zijn boek Het rosse leven en sterven van de Zandstraat op de kop te tikken, journalistiek van de bovenste plank, fascinerend ooggetuigenverslagen en interviews met hoeren, hoerenmadammen en rapaille. M.J. Brusse, naar hem is nog altijd een journalistieke prijs vernoemd, was een icoon.

Op de plek van de Zandstraat staat nu het Stadhuis waar het college van b & w en de gemeenteraad zetelt. Toen de Zandstraat plat ging, verhuisden de hoeren en al het schorriemorrie naar de Schiedamschedijk. Goh, wat zou ik nu graag mijn opa spreken. Hij werkte tussen 1920 en 1958 bij de kinder- en zedenpolitie en wist alles van die buurt. Maar ik was pas 10 jaar toen hij stierf, alle rijke Rotterdamse verhalen liggen in zijn graf.

En dan hebben we nog Katendrecht, van oudsher the place to be voor zeelieden aller landen. Een jaar of veertig geleden besloot de Rotterdamse politiek dat de prostitutie daar moest verdwijnen en na een harde, lange strijd gebeurde dat ook. Katendrecht is nu een gezellige, veilige en hippe buurt. Ik kan je restaurant C.E.O aanbevelen of theater Walhalla en mocht je de aanvechting voelen, Tattoo Bob wil je huid graag versieren. Misschien vind je er een verdwaalde hoer, meer niet.

Rotterdam is onvolledig. De echte havens liggen ver weg en hier geen Wallen, geen Reeperbahn’. Het scheelt de lokale overheid en politie een hoop criminaliteit, maar het scheelt ons Rotterdammers een hoop leven in de brouwerij.

Je nodigt jezelf uit om naar Rotterdam te komen. Je bent hier altijd welkom, maar hoeren heb ik dus niet voor je in de aanbieding. Of we moeten naar White’s aan de Westzeedijk gaan. Geen idee hoe het valt als ik een vrouw meeneem. We kunnen het een keer proberen natuurlijk.

Hartelijks, Hugo