Lieve Hugo,

Bij iedere medaille die we winnen moet ik een beetje huilen. Bij de eerste plak van Sven Kramer dacht ik nog dat ik vervroegd ongesteld moest worden en dat het aan hormonale schommelingen lag, maar dat blijkt niet het geval. Ook bij Sjinkie Knegt en Jorien ter Mors kreeg ik een brok in mijn keel.

Naast huilen juich ik natuurlijk ook. Dat heeft een andere reden, want stel dat het WK-voetbal straks enorm tegenvalt, dan ben ik gelukkig al genoeg uit mijn plaat gegaan.

Het enige minpunt is dat ik een beetje aan mijn Wennemars-tax zit. Erg sympathieke kerel, maar op een gegeven moment krijg je dat Mart Smeets-effect: hij is teveel in beeld en zegt te vaak hetzelfde. Daarbij is het nooit goed als je een presentator meer ziet dan je eigen partner.

Waar ik me ook aan erger zijn de vergelijkingen met het buitenland. Oké, onze schaatsprestaties zijn inderdaad ongekend goed, maar moet dat de hele tijd door het buitenland bevestigd worden? ‘Zijn het de schaatspakken? Of zijn we gewoon geweldig?’ Je kunt geen nieuwsprogramma kijken of je ziet een analyse van een buitenlandse coach die het Nederlandse succes probeert te verklaren.

Het komt natuurlijk allemaal door ons minderwaardigheidscomplex. We zijn zo’n klein land, dat we die bevestiging van het buitenland nodig hebben. Pas als ze daar onder de indruk zijn kunnen we trots zijn.

Enfin, in Amsterdam kun je momenteel schaatsen in het Olympische Stadion. Ik ging op de eerste storm-dag van het jaar, met rukwinden van weet ik hoeveel kilometer per uur. Natuurlijk moest ik fanatiek doen – Sotsji inspireert enorm – dus ging ik met blote voeten in m’n schaatsen. Na drie rondjes lag ik eraf. Want laten we eerlijk zijn, eigenlijk is schaatsen een vreselijke sport. Je terroriseert je eigen onderrug en je gaat nooit diep genoeg door je knieën. Vaak word ik voorbij gereden door moeders van boven de vijfenveertig, wat erg slecht is voor mijn zelfvertrouwen. Daarnaast is er altijd wel een betweterige man die vol goede bedoelingen zegt dat je ‘teveel naar binnen staat’. Kan je de ijzers eindelijk uittrekken, dan zit er altijd wel een blaar op je hiel waardoor je zeker twee weken geen leuke pumps aankunt.

Maar ja, het is folklore he? Die warme chocolademelk na afloop, daar doe je het voor.

Lfs, Iris

Lieve Iris,

Gisteravond, rond de zalige voetbalwedstrijd Manchester City-Barcelona, hoorde ik dat Sven Kramer geen goud heeft gewonnen op de tien kilometer, net als vier jaar geleden. Moest je daar ook om huilen? Of bood het troost dat die fantastische Nederlanders goud, zilver en brons wonnen bij deze in alle uithoeken van de wereld beoefende tak van sport?

Ik vind het curieus dat sportliefhebbers als ik hun bek moeten houden over langebaanschaatsen. De schaatsmedailles worden uitgedeeld alsof het waterijsjes zijn. Hoe kan dat nou? Je moet proberen altijd alles in de juiste verhoudingen te zien. Toch? Daarom bewonder ik Jorien ter Mors zo. Zij durft openlijk te zeggen dat ze haar gouden medaille die ze op de lange baan won (de 1500 meter toch, Koppe?) graag zou inruilen voor een bronzen of zilveren in het shorttrack. Vanwege de veel grotere concurrentie. Haar coach Jeroen Otter zegt het haar na.

En toen kwam Rintje Ritsma uit de bocht vliegen met zijn opmerking dat Otter ‘een klap van de molen’ had gekregen. Eindelijk dacht ik eerst. Eindelijk zegt deze ontzettend saaie analyticus van de NOS iets prikkelends. Maar het was een benepen, kortzichtige, verdedigende opmerking. Wat een navelstaarder. Wat een gebrek aan onafhankelijkheid. Zat Ria Visser maar op zijn plek.

Je mening over Erben Wennemars deel ik niet. Zijn geestdrift is onbetaalbaar. Die man is echt. Hij is geloofwaardig. Zijn gestotter is charmant. Wennemars is een goede side-kick, hij paart kennis aan passie en durf. Ja, hij heeft veel energie. Maar als je je taks hebt bereikt qua Wennemars dan moet je niet meer kijken, dan geef je je partner eens een beurt.

Even iets heel anders. Ik zou je willen vragen om twee tv-debatjes terug te kijken. Het gaat om Hamit Karakus, in Rotterdam de lijsttrekker van de PvdA. Deze eerder in opspraak geraakte wethouder debatteerde bij Pauw & Witteman en bij Buitenhof met de voormannen van andere partijen. Ik ben nieuwsgierig wat jij, politicologe op pumps, van zijn optredens vond.

De gemeenteverkiezingen komen eraan. Wat stem jij straks eigenlijk?

Hartelijke groet, Hugo