Lieve Hugo,                                                                                                      

Ik denk dat ik last heb van tropenkolder. Al een week word ik geterroriseerd door nachtmerries en overdag heb ik last van hallucinaties. In elk stipje op de muur zie ik een levensgevaarlijke Dengue-mug en zeker acht keer per dag check ik of er geen hagedis in m’n handtas zit. Gister droomde ik dat een of andere papegaai een nestje in m’n decolleté had gebouwd. Toen ik wakker werd ging ik direct onder de douche staan, waste mijn ondergoed en zeepte m’n borsten in tot ze rood gingen gloeien. Hoewel er feitelijk niets te zien of te ruiken was, wist ik zeker dat er echt veren in m’n beha hadden gezeten.

,,Waarom loop je steeds met zo’n coltrui?” vroeg een Braziliaanse kennis vandaag. ,,Zo koud is het hier niet.” Ik kon m’n tranen nauwelijks bedwingen en mompelde: ,,Omdat ik zo bang ben dat er weer een vogel tussen m’n borsten vliegt.” Echt serieus word ik in Brazilië niet meer genomen.

Je merkt het al, Hugo. Het gaat hier niet echt goed. In de tropen slaat mijn fantasie op hol. En ja, ik heb dus heimwee. Sterker, ik heb nog nooit zo hevig verlangd naar sneeuw.

Toch jammer dat het WK hier volgend jaar wordt gehouden. Ik zal de wedstrijden thuis op de bank in Amsterdam moeten kijken. Of zouden ze dat WK nog kunnen verplaatsen? Ik zal het eens peilen bij Ronaldo, die ken ik nu toch goed. Uit de tijd dat we nog samen hard liepen over de boulevard in Rio. Ik denk dat hij het ook een beetje teveel van het goede vindt: eerst het WK en dan ook nog de Olympische Spelen. Dat is natuurlijk een enorme belasting voor de gewone Braziliaanse man. Ik ga eens uitzoeken of het toernooi naar een land ver boven de evenaar kan worden verplaatst. Je hoort nog van me.

Tropenkolder is trouwens een niet te onderschatte ziekte. Maar los daarvan is Sao Paulo ook een verwarrende stad. Zo zit hier ‘s werelds grootste Japanse gemeenschap buiten Japan. En vind je hier meer Libanezen dan in Libanon zelf. Ondertussen groeit de jungle gewoon tussen de wolkenkrabbers door. Kortom, de perfect formule om knettergek te worden. Mij zul je thuis niet meer horen klagen over een bevroren zadel.

Lfs, Iris

Lieve Iris,

Ik heb het woord tropenkolder eventjes opgezocht. Bij mijnwoordenboek.nl vind ik drie termen die niet veel goeds beloven. ‘Krankzinnigheid, tropenwaanzin, zielsziekte’. Op dokterdokter.nl lees ik: ‘Psychische stoornissen bij mensen die in de tropen verblijven, door eenzaamheid en eentonigheid.’

Dat een mens beter niet ver van huis kan gaan beweer ik vaak. Dit is het zoveelste bewijs. Zelfs jij, gepokt en gemazeld als reiziger – dacht ik, dacht jij – vond bijna je Waterloo ver buiten Nederland.

Je bent weer terug, maar de vraag is: wat heb je onder de leden? Is het echt alleen psychisch of ben je misschien gestoken door een eng beest dat een goedje heeft achtergelaten in je lichaam waardoor je de rest van je leven zult hallucineren op momenten die niet schikken? Wat ook kan is dat er een beestje in je lichaam zit. Ik heb wel eens gelezen dat zo’n minuscuul kreng zich dwars door je organen eet. Hij kan zich zelfs gaan nestelen in je rechter hartkamer en daar de boel beetje bij beetje opvreten. Hoe het afloopt laat zich raden.

Weet je dat ik nog steeds een raar plekje op mijn arm heb van een insectenbeet in Portugal in de zomer van 2012? Zo erg als toen (koorts, akelige jeuk) wordt het niet meer, maar er lijkt onder dat rode bultje soms leven te zijn. Ik moet er beslist eens mee naar Het Havenziekenhuis in Rotterdam waar ze gespecialiseerd zijn in tropische ziekten.

Neemt niet weg dat de zomervakantie naar Portugal reeds geboekt is hoor. Een mens is onverbeterlijk. Aan de andere kant: als je in Nederland blijft, krijg je structureel te weinig zon.

Als ik jou was zou ik vanavond wél naar het Boekenbal gaan. Misschien is het wel de laatste keer. Heb je dat in elk geval nog meegemaakt. Heb je een kaartje? Ik heb er eentje over.

Mocht je vanavond op het Boekenbal verschijnen hou er dan rekening mee dat ik flink afstand hou. Dat is niet persoonlijk bedoeld, maar wie weet heb je echt iets besmettelijks en ik neem gewoon liever geen risico. Dus geen wangkussen, Iris, liever ook geen handdruk. Grijp deze gelegenheid aan om je vijanden eens hartelijk te begroeten. Heb jij schrijvers die je niet mag? Zijn er nog rekeningen die openstaan? Wie vind jij nou echt een literaire lul of trut?

Nou, hopelijk tot vanavond. Ik spoed mij direct na het laatste fluitsignaal van Sparta-MVV naar de Schouwburg in Amsterdam.

Hartelijks, Hugo