Lieve Hugo,

Ik heb Diederik Samsom gestemd. Eigenlijk baseer ik mijn keuze nooit op een verkiezingsprogramma. Het heeft geen enkele zin vanwege allerlei compromissen die hoe dan ook gesloten zullen moeten worden.

Ik vraag mezelf af: van wie krijg ik het meeste energie? Voor wie zou ik de wekker een uur eerder zetten? Als ik Samsom zie krijg ik bijvoorbeeld enorme zin om te gaan hardlopen. Of om m’n huis eens flink op te ruimen. Weg met die dozen onder het bed! Van Wilders krijg ik behoefte om zo lang mogelijk in pyjama te gaan zitten mokken aan de keukentafel. Het ene na het andere slappe kopje koffie te drinken en vervolgens in zelfhaat te vervallen omdat ik nu echt een keer naar buiten moet. En die oude kranten moeten óók nog weggebracht.

Verkiezingen volg ik altijd met oud studiegenoten van politicologie. Daar zitten echte junks tussen. Zo was er een jongen die tijdens het eerste college naar het bord liep en alle kabinetsformaties vanaf 1900 uit z’n hoofd opschreef, plus zetelaantallen. Bijvoorbeeld: Kabinet – De Quay (1959-1963): coalitie KVP (49), VVD (19), ARP (14), CHU (12). Hij kalkte het bord helemaal vol. Vervolgens kon hij de lijst met z’n ogen dicht hardop herhalen.

Ook vorige week keek ik de uitslagen weer met studievrienden. We zaten de hele avond met een biertje voor de tv. Af en toe hoorde je iemand iets zeggen als: “Gozer, Midden-Delfland is binnen. Even stil nu.”

Aan het eind van de avond kreeg ik onverwachts een bosje bloemen van een vriendin. Op 12 september 2004 had ik haar aan haar huidige vriend voorgesteld en ze wilde me bedanken voor deze koppelactie. Sympathiek.

Door de regen fietste ik terug naar huis. Voor een rood stoplicht bij een kruising bleef ik staan. Er staken drie mannen over. “Mooi bossie, dame,” zei er eentje.

“Ja, ik ben net gekozen, kan het niet geloven,” snikte ik opeens uit het niets. “Nummer 37 op de lijst.” Ik zwaaide met het boeket.

Vol ongeloof staarden ze me aan. “Sorry hoor,” mompelde ik. “Het was zo’n emotionele avond. Ik had er gewoon echt niet meer op gerekend.”

Jammer dat de cafés al dicht waren. Anders had ik daar ook nog even een ererondje met het boeket gemaakt.

Liefs, Iris

Lieve Iris,

Zo ongeloofwaardig was jouw actie op die Amsterdamse kruising niet. Jij ziet er heel erg PvdA-erig uit, weet je dat? Baal je daar trouwens niet ontzettend van? Voor je het weet lijk je op Mariëtte Hamer of Sharon Dijksma.

Ah, Samson dus. Want die geeft zo lekker veel energie. Ook gij, Brutus!

Dat zelfs jij als intellectueel en politicoloog op uiterlijk afgaat zeg. Lees even terug wat je schrijft. Je kijkt naar de energie die politici geven en daar stem je dan op. Waarmee je onder andere zegt dat je een groot aanhanger bent van onze hijgerige, armoedige mediacratie. Vind jij het dan niet bedenkelijk dat de peilinkjes en de debatjes op tv deze bizarre uitslag hebben gedicteerd?

Ik hield het nog geen tien minuten vol. Jaja, ik weet ook wel dat het sinds de verschijning van JF Kennedy om uiterlijk vertoon gaat, Iris. Ik weet niet, misschien overschat ik je, maar ik had nou zo gehoopt dat een slim Amsterdams meisje, een politicoloog, gewoon voor echte inhoud gaat en niet voor voorgekookte retoriek.

Misschien laat ik me wel meeslepen door mijn steeds grotere afkeer van de waan van de dag, uitvergroot op televisie. Debatteren in soundbites, oneliner op oneliner, ik heb er zelf aan meegedaan, maar het is me een gruwel geworden. De gemakzucht en de voorspelbaarheid waarmee televisiemakers vaak te werk gaan, Iris. Kom om hé.

Je moet er niet meer naar kijken. De tv hoeft niet uit hoor. Er zijn genoeg goede prachtige documentaires te vinden. Uur van de Wolf laatst gezien met Roman Polanski? Wonderschoon. Een boek lezen geeft ook veel meer voldoening. Zelf heb ik in de week van de verkiezingen eindelijk de biografie over mijn heldin Annie M.G.Schmidt gelezen, een meesterwerk. Met boeken loop ik jaren achter, vanwege die stomme televisie.

Wil je volgende week vertellen of je denkt dat jouw Ajax weer kampioen wordt en waarom? En zou je mij dan willen vragen welke club naar mijn stellige overtuiging landskampioen wordt? Dat is de bedoeling hè, van deze stukjes, dat je wat interactie krijgt.

Fijn weekend,

Hugo