Lieve Hugo,

Dit is onze laatste kroniek voor de zomerstop. We schrijven elkaar pas weer in december. Dat is nog ver weg en ik ga je zeker missen. Hopelijk kom je tussendoor een keer koffie bij mij drinken. Zoals je weet laat ik Rotterdammers tegenwoordig gewoon in mijn huis. Oké, ik controleer hun zakken bij binnenkomst even op vuurwerk, maar verder worden ze met open armen ontvangen.

Het was een plezier om met je te schrijven, al hebben we het wel te vaak over borsten gehad. Daar moeten we in december echt op letten. Ik kreeg veel commentaar op de Tietendoos; op het bestormen van de barricaden met blote borsten, en op de denkbeeldige papegaai die in Brazilië een nestje in mijn decolleté had gebouwd. Als jij er ook niet over begint, dan kunnen we na de zomerstop misschien wat andere onderwerpen aansnijden. Er schijnt in de wereld nog meer aan de hand te zijn.

Komende maanden ga ik aan mijn nieuwe roman werken. Dat is niet omdat ik zo ambitieus ben, maar omdat schrijven een verslaving is geworden. Ik doe het al van jongs af aan en kan er niet meer mee stoppen. Soms raak ik in paniek als ik geen opschrijfboekje bij me heb. Het komt misschien voort uit de drang om alles vast te willen houden. Met het idee: als het zwart op wit staat blijft het altijd bestaan.

‘Wat moet je doen om schrijver te worden?’ wordt mij wel eens gevraagd. Ik antwoord dan dat je schrijven niet alleen leuk moet vinden, nee, je moet er met hart en ziel afhankelijk van zijn. Oftewel: je hele leven moet er in het teken van staan. Daarom ben ik zelf altijd een beetje bang voor vakanties. Kom ik daar wel toe aan mijn dagelijkse shotje?

Het kamperen in Polen is trouwens van de baan. Er zaten daar te veel wilde honden en de grote stok in de voortent zou waarschijnlijk niet voldoende bescherming bieden. En prela moet tijdens de vakantie natuurlijk ook een beetje kunnen ontspannen. We hebben nu in hetzelfde Poolse dorp een klein, vrijstaand huisje op het oog, aan de rand van het bos, met een grote walnootboom voor de deur. En binnen een tafeltje voor mijn laptop. Ik kan niet wachten om te vertrekken.

Liefs, Iris

Lieve Iris,

Heb je de brief van een lezer uit Laren ook doorgestuurd gekregen? Hij was in het begin nogal sceptisch over onze mailwisseling. Hij ergerde zich vooral aan mijn belerende toontje maar nu is hij tot het inzicht gekomen dat ik je soms plaag en pest en provoceer om jou uit te dagen en dat dat werkt.

Zulke scherpe volgers moeten we koesteren, Koppe. Over jou is hij trouwens wel érrùg lovend. Hij vergelijkt jou met zijn echtgenoot en noemt je een ‘sterke vrouw met veel verbeeldingskracht’.

Hij is fan van ons twee-keer-in-de-weekgeneuzel en baalt dat we stoppen, net als jij. Mij lucht de pauze op. Ik kan het wel, een aantal dingen naast elkaar doen, maar multitasken, dat is toch meer iets voor vrouwen met veel verbeeldingskracht.

Ik ga het komende halfjaar het boek over onze bondscoach schrijven. Daarvoor is concentratie en rust nodig. Ik ben bezig me te verdiepen in de totale mensch Louis van Gaal. Ik wil die man recht doen. Er zijn boeken over hem verschenen die een vrij eenzijdig beeld van Van Gaal schetsen. Dat is jammer, want jubelende boeken of hagiografieën doen een beroemd mens geen recht. Mij zul je straks niet horen beweren dat dit de biografie over Louis van Gaal is hoor. Het is een biografie.

Als wij in december weer in de krant staan moeten we het ook maar eens over billen hebben. Ik bewonder borsten én billen en ben me er niet van bewust geweest dat bij ons het accent steeds op borsten heeft gelegen.

Een fijne vakantie toegewenst. Compliment voor je besluit dat je niet gaat kamperen. Een vijfsterrenhotel zou veel beter zijn maar daar heb je het geld natuurlijk niet voor. Maar zo’n huisje met een walnootboom in de tuin klinkt best leuk voor jonge, romantische mensen. Geniet er maar van.

Ik heb zo’n vermoeden dat je prela de man van je leven is. Wat zou dat geweldig zijn. Dat je in december samenwoont en al drie maanden in verwachting bent. Laat dat de cliffhanger zijn. Zo stoppen door ons bejubelde series die worden vervolgd ook altijd. Met iets dramatisch.

Mijn cliffhanger: wordt Daffie wakker en zo ja, wordt ze weer helemaal de oude? Die cliffhanger is loodzwaar.

Hartelijks, Hugo