Joelia Timosjenko fascineert me al tijden. Vooral omdat ik nog steeds niet weet wat ik van haar moet vinden. In Kiev werd ze vaak ‘Hitler in een jurk’ genoemd, in het Westen vinden ze haar een held, dan weer is ze een bandiet. Maar, wordt er vervolgens achter gezegd: niet zo’n grote als de zittende president Yanoekovitsj!
Ik dacht laat ik haar eens opzoeken in het bewaakte ziekenhuis waar ze al enige tijd verblijft na haar hongerstaking. En dan ga ik haar niets over politiek vragen, maar gewoon over de opstelling van het Oekraïense elftal. Wie moet er in de basis? Wat vindt ze van bondscoach Oleg Blochin? Even praten over de zaken die er op dit moment echt toe doen.
Met drie Oekraïense kennissen waagde ik de stap en we reden naar het ziekenhuis. We liepen over zandpad en kwamen aan bij een oud gebouw, omringd door hoge hekken. Er stonden wat Timosjenko-aanhangers aan de zijkant met t-shirts en gadgets van de ex-premier. Eén vrouw droeg ook een blonde vlecht op haar hoofd.
Binnengekomen passeerden we een man met een infuus en namen de lift naar de negende etage. “Ik weet precies waar ze ligt,” zei de Oekraïense kennis, “want ik had een tijd last van m’n rug en moest in dit ziekenhuis steeds op controle.” Op de verdieping waar Timosjenko lag stond een oud mannetje met een verschrompeld bovenlijf. “Hij hoort hier niet,” zei de Oekraïense kennis, “want Joelia ligt alleen op deze etage.”
Vlak voor de deur van haar kamer werden we tegengehouden door twee beveiligers. We mochten niet naar binnen, want Joelia was aan het rusten. We moesten later maar terugkomen.
Nu is dat voor mij niet zo zinvol, want ik wilde alleen weten wie ze in het Oekraïense elftal had opgesteld tegen de Zweden. Maar misschien kan iemand als Edith Schippers nog een keer langsgaan?