31 juli 2012

“Dus toen werd ik de prinses op het bruine paard!”

“Het is wel de bedoeling dat Lotte deze vakantie zindelijk wordt,” zegt moeder Helma (32). “We zijn er al een tijdje mee bezig, maar het moet er nu toch echt van komen.”                                                                                                                                   

Als de kofferbak open gaat zie ik meteen de groen witte po waarop het allemaal moet gaan gebeuren. Ik ben nog steeds bij grensovergang Hazeldonk. Op een bankje in de zon raakte ik in gesprek met dit gezin uit Nunspeet. Helma, die in het dagelijks leven op een sportschool werkt, noemt Lotte (2) ‘een supermakkelijk kind’. Haar vriend Johan (34), werkzaam als accountmanager, beaamt dit. “Nee hoor, voor ons geen slapeloze nachten.”                                    

Johan en Helma kennen elkaar van het uitgaan en zijn vier jaar samen. Ze gaan voor het eerst met z’n drietjes op vakantie. “Vorig jaar zijn we verhuisd, dus toen konden we niet.”                                                                                                            

De reis gaat naar Zuid-Frankrijk, waar ze twee weken zullen kamperen, ergens onder Bordeaux. “Maar wel een beetje luxe hoor,” lacht Helma, “er staat daar al een tent voor ons klaar. Toch doen we het een beetje low budget. We gaan namelijk 21 juni volgend jaar trouwen.”                                                                       

Als ze dat zegt hoor ik iets trots in haar stem. “Hoe ging dat dan?” begin ik nieuwsgierig te vissen. “Heeft hij jou gevraagd?”                                                          

Helma zet haar dochtertje op de grond en antwoordt: “Nee, ik heb hem gevraagd! Ik wilde m’n hele leven al een keer een prinses op het witte paard zijn. Dus ik had een mooie lange jurk geregeld en een wit paard besteld. Alles tot in de puntjes voorbereid. Familie en vrienden op de hoogte gesteld. Maar een paar dagen van tevoren werd ik opeens gebeld met de mededeling dat de witte paarden op waren. Het was namelijk rond vijf december. Had ik totaal niet bij stil gestaan. Dat was echt even huilen met de pet op. Het surprisefeest met familie en vrienden was al geregeld, dus ik besloot om het toch door te laten gaan. Ik kreeg toen een bruin paard toegewezen. En daar kwam ik de straat mee inrijden. Johan was verbijsterd en wist niet wat hem overkwam. Hij stond daar echt compleet overdonderd tussen z’n familie. Gelukkig zei hij ‘ja’.”    

Tijdens het verhaal van haar moeder laat Lotte haar roze gelakte nageltjes zien. Voor de grap gaat ze, met maillot nog aan, even op de po zitten.                        

“Maar toen was ik dus opeens de prinses op het bruine paard!” vervolgt Helma. “Nou ja, voor Johan maakte het niet zoveel uit.”                                                           

“Nee hoor,” glimlacht Johan, “of je nu op een bruin of een wit paard zat, ik had sowieso wel ‘ja’ gezegd.”                                                                                                

Het gezinnetje stapt de auto weer in. “We zijn al bezig met de voorbereidingen voor de bruiloft,” zegt Helma nog voor ze wegrijden. “Binnenkort ga ik m’n jurk uitzoeken. De locatie is ook al bekend: Koetshuis Hulshorst, vlakbij Nunspeet. Ik kan niet wachten. Maar nu eerst lekker naar Zuid-Frankrijk.”

© Iris Koppe | website: Alain Otjens